2019, kwiecień
Na początek zmusiłem się do wczesnego wstania, aby powrócić do głównego grzbietu, którym szedłem miesiąc wcześniej. Mieszkaliśmy blisko żółtego szlaku więc kierunek nasuwał się sam - przez Ryzy do schroniska Pod Łabskim Szczytem.
Dziarsko ruszyłem szlakiem, szybko dostałem się na rozdroże Ryzy, szlak częściowo był kłopotliwy ze względu na leżące, zwalone po zimie drzewa.
Powyżej rozstaja, około poziomicy 950 m, zaczął się śnieg. Na szczęście przezornie bylem uzbrojony w raczki. Śniegu nadal mnóstwo, tak jak miesiąc wcześniej. Opady w tym sezonie chyba biły rekordy z ostatnich lat.
Pierwotnie chciałem tu zakończyć wycieczkę herbatą w schronisku, ale było nadal wcześnie, postanowiłem dotrzeć do grzbietu.
Trzeba podejść jeszcze ćwierć kilometra w górę, uff!
Ale za to jakie widoki się otwierają z każdym krokiem.
Tak wychodziłem i wychodziłem aż spotkałem pierwszego turystę schodzącego od strony grzbietu.
Do grzbietu doszedłem w okolicy Czeskiej Budki i właściwie zakręciłem się na pięcie i popędziłem... na śniadanie. Zejście zajęło mi mało czasu, na raczkach szło się szybko i bezpiecznie w śliskich miejscach.
Po pierwsze zawsze chciałem zobaczyć rezerwat krokusów w Górzyńcu. Pojechaliśmy zatem szosą na Świeradów-Zdrój. Od szosy trzeba iść jakieś 2-2,5 km leśną drogą. Stanowiska krokusów udało się łatwo odnaleźć, było już jednak niemalże po kwitnieniu. Dodatkową trudność stanowi fakt, iż kwiatki można oglądać tylko z pomostów a ta dzika odmiana różni się od ogrodowej wielkością - kwiaty są mniejsze. No ale jakieś niedobitki przecież tam były. (Podpowiedź: jeden po lewej u góry, drugi pośrodku a trzeci po prawej :-D)
Powrót do auta wyczerpał mamę, więc na punkt widokowy na Zakręcie Śmierci podeszliśmy sami.
Podjechaliśmy dalej na parking koło kościoła i poszliśmy na nieodległy Sowiniec /675/. Sam szczycik nie jest imponujący. Zupełnie nie.
Ale za to kawałeczek dalej są bardzo ładne Sowie Skały. Tę skalną grupę położoną na trasie Walońskiego Szlaku obiegającego Szklarską Porębę warto odwiedzić w czasie emeryckiej wycieczki ;-)
Na drugi dzień zaplanowałem ambitniejszą pętelkę. Zaczęliśmy w pobliżu Bazy Pod Ponurą Małpą nad brzegiem Kamiennej i poszliśmy zielonym szlakiem wzdłuż biegu rzeki. Do Wodospadu Szklarki dostaliśmy się przez kasę, zdarli ze mnie znowu. Doszliśmy do Kochanówki i na chwilę na górę wodospadu. Niestety, panuje tutaj iście jarmarczna atmosfera, pełno bud z badziewiem i tłumy. Tłumy to pół biedy, bo każdy ma prawo iść sobie na spacer, ale niestety niektórzy nie potrafią się zachować - jarają ćmiki, włażą poza barierki, rzucają różne przedmioty do wodospadu itd. A nie tak dawno (2018) pewien amator fotografii zabił się tutaj na oczach rodziny właśnie przez takie zachowanie.
